Monday, February 12, 2007

Η Πόρτα

Βυθιζόταν μέσα στό σώμα της
καί στό δικό του.
Τήν οδηγούσε, τόν πήγαινε.
Όλο τό δωμάτιο ένα κρεββάτι καί ένα παράθυρο.
Άκουγε τούς παφλασμούς.
Κυμάτιζαν.
"Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της".
Τού είπε:
"'Ολη τήν ώρα έβλεπα μιά πόρτα".
...............................................................
"Μιά μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα".

30 comments:

ioeu said...

Απογειώνεστε...

Кроткая said...

είναι πάρα πολύ ωραίο, γιατί το κρύβεις;

Ντεφι said...

είναι το χρώμα της ελπίδας, ίσως γιαυτό...

καλημέρα σας.

Αλεπού said...

Ωχ, το ντέφι μου έκλεψε το σχόλιο...
Η πράσινη πόρτα είναι της ελπίδας!

Leon / σουταχαπει said...

ioeu:
ευχαριστώ συνταξιδιώτη!

krotkaya:
ευχαριστώ κποτούλα,μου αρέσει που είναι "κρυφό".

ντεφι:
είναι ελπιδοφόρο!:)

Αλεπού:
χαίρομαι πολύ που σας βλέπω!

Απολλώνια said...

"κυμμάτιζαν".

και η μουσική.

άφωνος ο εργολάβος...

(απλά υποβάλλω τα σέβη μου.)

:)

Leon / σουταχαπει said...

απολλώνια:
ευχαριστώ:)))


allmylife:
Το κορίτσι,ξέρεις...
Χωρίς αυτήν
ούτε κείμενα ,
Τίποτα!

Leon / σουταχαπει said...
This comment has been removed by the author.
stefy said...

Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της....
κι άκουγε την καρδιά της.

Αυτό σκέφτηκα με το που το διάβασα.
:))

Anonymous said...

Εύγε!! Απογειώνετε κι εμάς!

Anonymous said...

Μου μύρισε '81

Anonymous said...

Έτρωγες σουβλάκι σκέτο
Με ολίγον τι ψωμάκι
Ήσουν ωραίο γκομενάκι
Με είχες αρπάξει απ’ το πέτο

Τώρα γυρίζεις πεινασμένη
Σε Κάβουρα- Μπαιρακτάρη
Ποιος τυφλωμένος να σε πάρει
Που ‘χεις γίνει τρανό θρεφτάρι;

Έχεις και χοληστερίνη
Δόντι σωστό δεν θα σου μείνει
Πάνε οι εποχές των μίνι
Ήσουν ωραίο γκομενάκι
Έφερνες και στην Ασίκη
Άλλοι γιαούρτι, άλλοι τζατζίκι
Όλοι κάτι σου πετάνε.

Έτρωγες σουβλάκι σκέτο
Και μαζί μ’ αυτό
κι’ εσένα.

Anonymous said...

παύση, εκκίνηση, βουβό κύμα.
μ'άρεσε!

Leon / σουταχαπει said...

stefy
Ετσι ήταν...
Ευχαριστώ που το διάβασες.



ppp336
Τιμή μου - από εσάς :)



pascal
θέλετε να μην σας ξαναμιλήσει ΠΟΤΕ,
εκείνη;


pascal
Την Ασίκη;
Σου μύρισε όντως '81!
(σουρεάλ - πολύ μου άρεσε)

Leon / σουταχαπει said...

ροίδης
δεν θα το "διάβαζα" τόσο εύστοχα.
Ευχαριστώ.

NinaC said...

Respect, oh poet, my poet!

ladybug said...

Είναι πάρα πολύ ωραία εδώ. :)

Λούκι said...

Κύριε ποιητά μου,
πολύ με συγκίνησες αλλά και με ταλαιπώρησες με το χρόνο αυτό, δεν ήταν ευανάγνωστο.
Έχε χάρη που είναι της ελπίδας, αλλιώς...

Να' σαι καλά και πάντα γελαστός!

Λούκι said...

Αχ, τελικά είμαι πολύ συγχισμένη!
Χρώμα ήθελα να πω...

Goudaki! said...

Φοβερό μου άρεσε πάρα πολύ αλλά εκεί με την πόρτα σας έχασα λίγο...! Και μη γράφετε με πράσσινο μας στραβώσατε! Φιλιά!

o kairos said...

Ανοιξ'τη τη ρημαδα κυρα μου.

Leon / σουταχαπει said...

doll:
Ευχαριστώ κούκλα!

ladybug:
Καλώς ήλθες:))

λούκι:
Είναι σπουδαίο να με διαβάζει μια τόσο ταλαντούχα κυρία.

goudaki:
Eυχαριστώ ,φιλιά!

ο kairos:
Tης το είπα.Ετσι.Μου άνοιξε.Ευχαριστώ.

Sigmataf said...

Τού είπε:
"'Ολη τήν ώρα έβλεπα μιά πόρτα".
...............................................................
"Μιά μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα".

Βυθιζόταν μέσα στό σώμα της
καί στό δικό του.
Τήν οδηγούσε, τόν πήγαινε.
Όλο τό δωμάτιο ένα κρεββάτι καί ένα παράθυρο.
Άκουγε τούς παφλασμούς.
Κυμμάτιζαν.
"Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της".

Λούκι said...

Καλέ τι γράφεις θα γίνουμε ρόμπα στα βλοκια!!!!

Anonymous said...

εμένα μ'άρεσε το άρωμα από το αίμα της...

Leon / σουταχαπει said...

sgmataf:
:)

λούκι:
αυτό που πιστεύω.

αλεξάνδρα:
κι'εμένα.

Αλητισσα said...

Δεν εχω καποιο σχολιο..
Μονο ενα χειροκροτημα..

Leon / σουταχαπει said...

αλήτισσα:
ευχαριστώ πολύ.

καλή μοίρα said...

φαντασιωση ηταν κι αυτη

Leon / σουταχαπει said...

καλή μοίρα

καθόλου!