Βυθιζόταν μέσα στό σώμα της
καί στό δικό του.
Τήν οδηγούσε, τόν πήγαινε.
Όλο τό δωμάτιο ένα κρεββάτι καί ένα παράθυρο.
Άκουγε τούς παφλασμούς.
Κυμάτιζαν.
"Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της".
Τού είπε:
"'Ολη τήν ώρα έβλεπα μιά πόρτα".
...............................................................
"Μιά μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα".
30 comments:
Απογειώνεστε...
είναι πάρα πολύ ωραίο, γιατί το κρύβεις;
είναι το χρώμα της ελπίδας, ίσως γιαυτό...
καλημέρα σας.
Ωχ, το ντέφι μου έκλεψε το σχόλιο...
Η πράσινη πόρτα είναι της ελπίδας!
ioeu:
ευχαριστώ συνταξιδιώτη!
krotkaya:
ευχαριστώ κποτούλα,μου αρέσει που είναι "κρυφό".
ντεφι:
είναι ελπιδοφόρο!:)
Αλεπού:
χαίρομαι πολύ που σας βλέπω!
"κυμμάτιζαν".
και η μουσική.
άφωνος ο εργολάβος...
(απλά υποβάλλω τα σέβη μου.)
:)
απολλώνια:
ευχαριστώ:)))
allmylife:
Το κορίτσι,ξέρεις...
Χωρίς αυτήν
ούτε κείμενα ,
Τίποτα!
Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της....
κι άκουγε την καρδιά της.
Αυτό σκέφτηκα με το που το διάβασα.
:))
Εύγε!! Απογειώνετε κι εμάς!
Μου μύρισε '81
Έτρωγες σουβλάκι σκέτο
Με ολίγον τι ψωμάκι
Ήσουν ωραίο γκομενάκι
Με είχες αρπάξει απ’ το πέτο
Τώρα γυρίζεις πεινασμένη
Σε Κάβουρα- Μπαιρακτάρη
Ποιος τυφλωμένος να σε πάρει
Που ‘χεις γίνει τρανό θρεφτάρι;
Έχεις και χοληστερίνη
Δόντι σωστό δεν θα σου μείνει
Πάνε οι εποχές των μίνι
Ήσουν ωραίο γκομενάκι
Έφερνες και στην Ασίκη
Άλλοι γιαούρτι, άλλοι τζατζίκι
Όλοι κάτι σου πετάνε.
Έτρωγες σουβλάκι σκέτο
Και μαζί μ’ αυτό
κι’ εσένα.
παύση, εκκίνηση, βουβό κύμα.
μ'άρεσε!
stefy
Ετσι ήταν...
Ευχαριστώ που το διάβασες.
ppp336
Τιμή μου - από εσάς :)
pascal
θέλετε να μην σας ξαναμιλήσει ΠΟΤΕ,
εκείνη;
pascal
Την Ασίκη;
Σου μύρισε όντως '81!
(σουρεάλ - πολύ μου άρεσε)
ροίδης
δεν θα το "διάβαζα" τόσο εύστοχα.
Ευχαριστώ.
Respect, oh poet, my poet!
Είναι πάρα πολύ ωραία εδώ. :)
Κύριε ποιητά μου,
πολύ με συγκίνησες αλλά και με ταλαιπώρησες με το χρόνο αυτό, δεν ήταν ευανάγνωστο.
Έχε χάρη που είναι της ελπίδας, αλλιώς...
Να' σαι καλά και πάντα γελαστός!
Αχ, τελικά είμαι πολύ συγχισμένη!
Χρώμα ήθελα να πω...
Φοβερό μου άρεσε πάρα πολύ αλλά εκεί με την πόρτα σας έχασα λίγο...! Και μη γράφετε με πράσσινο μας στραβώσατε! Φιλιά!
Ανοιξ'τη τη ρημαδα κυρα μου.
doll:
Ευχαριστώ κούκλα!
ladybug:
Καλώς ήλθες:))
λούκι:
Είναι σπουδαίο να με διαβάζει μια τόσο ταλαντούχα κυρία.
goudaki:
Eυχαριστώ ,φιλιά!
ο kairos:
Tης το είπα.Ετσι.Μου άνοιξε.Ευχαριστώ.
Τού είπε:
"'Ολη τήν ώρα έβλεπα μιά πόρτα".
...............................................................
"Μιά μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα".
Βυθιζόταν μέσα στό σώμα της
καί στό δικό του.
Τήν οδηγούσε, τόν πήγαινε.
Όλο τό δωμάτιο ένα κρεββάτι καί ένα παράθυρο.
Άκουγε τούς παφλασμούς.
Κυμμάτιζαν.
"Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της".
Καλέ τι γράφεις θα γίνουμε ρόμπα στα βλοκια!!!!
εμένα μ'άρεσε το άρωμα από το αίμα της...
sgmataf:
:)
λούκι:
αυτό που πιστεύω.
αλεξάνδρα:
κι'εμένα.
Δεν εχω καποιο σχολιο..
Μονο ενα χειροκροτημα..
αλήτισσα:
ευχαριστώ πολύ.
φαντασιωση ηταν κι αυτη
καλή μοίρα
καθόλου!
Post a Comment