ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΑΠΛΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑ

Οι αισθήσεις απλωμένες σ'ένα σώμα
όστρακο καί χτένα,
απ'την τρυφερότητα στή διαύγεια
εκεί πού τελειώνει τό εφηβικό κάθισμα.
Απ' τή γαλήνη στή γαλήνη
καί ξανά στή γαλήνη
τών γαλάζιων τραπεζιών καί τού κόκκινου θόλου.
Ευχαρίστηση καί οξύτητα,
σ'ένα μέρος μέ κολώνες όχι όμως καί υπόστυλο.
Η άμμος αφρίζει κάτω από τά πόδια,
τά αλάτια καί η συμφορά τών σκουρόχρομων κόκκων-
εκεί βρίσκεται η απόλαυση.
Μέ τά χέρια τεντωμένα στήν ευχαρίστηση,
τά λιγνά μπράτσα πού τρέχουν οι φλέβες σάν γλυφές
καί τό σπάσιμο τού καρπού σάν νά σέ προκαλεί,
πίσω από τό χάρτινο - χωρίς αίμα -χαμογελαστό πρόσωπο
ξαπλωμένο στήν άμμο.
Νά τό κόψεις μέ ξύλινο ξυράφι
γιά νά χυθεί τό πέτρινο-ξύλινο αίμα
καί νά δείς τί χρώμα έχει.
Αυτό πού είχε πάντα.