ΜΝΗΜΕΙΑ

Θέλω νά ρουφήξω τά πόδια σου
γεμάτα αλμυρή καί όξινη γεύση,
απομεινάρια πυρηνικής καταστροφής
ή γεωλογικών μεταβολών
σέ εκατομμύρια χρόνια.
Κόκκινοι κλίβανοι όρθιοι πού αχνίζουν,
πίσω από τά χείλια σου κρυμμένος
νιώθω σάν νά ερωτοτροπώ ανάσκελα
φιλώντας ασταμάτητα καί πνιχτά
ένα σταλακτίτη πού στέλνει κύματα
τήν αίσθηση μέσα μου.
Σέ κοιτάζω πίσω από ανοίγματα
- εσύ θά μπορούσες νά διακρίνεις τόν τρόπο -
ξύλινα καί μεταλλικά εμπόδια ορθώνονται
διασφαλίζοντας τήν γαλήνη
καί τήν αγάπη τής παρατήρησης.
Τώρα τά πράγματα πού ξέρω γιά σένα
κυλάνε βιαστικά καί ειρωνικά
να αποτεθούν μνημεία στήν εσωτερική μου χώρα
- τόσο καιρό αντιστέκομαι - .