ΣΑΝ ΤΟ ΚΕΡΑΥΝΟ

Ονειρεύτηκα να γίνω μιά ατμομηχανή
μέ θαλασσόνερα σάν φόρεμα στά πλεύρά.
Θά ήθελες μιά καραμέλα ή ένα φλυτζάνι τσάι;
Τά χέρια μου τυφλά αχνίζουν κάτω από τά μάτια σου,
λεπτό φίλημα γύρω στό λαιμό
και τό χώρισμα από τή λύπη
στή λικνιστή σιδερένια γέφυρα μέ τά κόκκινα χρώματα,
- η ώρα πού τό φώς αλλάζει -.
Λυπάσαι;
Αυτοκίνητο στρογγυλό
καί η σκιά του στούς κίτρινους τοίχους.
Είμαι μυτερός
καί πραγματοποιώ μιά κατάδυση
στούς κυκλικούς καί γλυκούς χώρους
τής κοιλιάς σου.
Λατρεύω;
Όρθιος πάνω στά δάκτυλα μέ τά χέρια τεντωμένα
μπροστά καμπυλωτά γερμένα,
καλπάζοντας
τό νερό κοχλάζει στήν τσαγιέρα
τά άκρα από τά δάκτυλά σου
μ'ακουμπούν.
Φωνάζεις;
Τρέμω απ'τήν κούραση καί τή μανία
Διαλέγεις;
Όλη η νύχτα κυλάει σέ χειροφιλήματα
μαλακά χώματα καί ζεστούς κάβους.
Φεύγουμε;