Έσκυβε. Κάτω από το φως.
Το ανύπαρκτο.
Χτυπούσε στα αντικείμενα, στις γωνίες.
Υπήρχε μιά ζώνη με θαμπό αντιφέγγισμα πάνω από τους ώμους του,
το απέφευγε.
Με τις παλάμες του ψαχούλευε το κενό ολόγυρα και χαμηλά.
Είχε τα βλέφαρα κλειστά - ανάμεσά τους ή καί όχι , πέρναγαν κάποιες ακτίνες.
Ήταν διαρκώς λυγισμένος, έκαιγαν τα γόνατά του.
Άκουσε ένα φτερούγισμα.
Έστρεψε το πρόσωπο χωρίς να ανοίξει τα μάτια.
Χαμογέλασε.
Αυτό ήταν σκέφτηκε, πέταξε.
Έκατσε στο γυμνό πάτωμα.
20 comments:
πέταξε για να ξαναγυρίσει από επιλογή κι ελευθερία,
όπως πάντα, κινδυνεύοντας να γίνω βαρετή, υπέροχο!
καλημέρα.
και γίνεται ο πεζός λόγος,
ποίηση ξανά.
Ταπεινή μου γνώμη:σε προτιμώ σε πεζό λόγο. Τόσο εδώ όσο και στο "Βάλτα να πάνε..."
Χρυσοψαράκι, επειδή μου είπες να μην ψάχνω να καταλαβω, αλλά να νιώθω, τούτο εδώ το ένιωσα πολύ.
Μ'αρέσεις.
κλαπ, κλαπ, κλαπ
χειροκρότημα.
πιο πολλά όσα ένιωσα, συντάσομαι με την ως άνω κυρία...
ντέφι:
βαρετή;
Καλημέρα.
allmylife:
Η ποίηση κοιμόταν στο διπλανό μαξιλάρι.
Καλημέρα!
sofogreg:
Προιόντος του χρόνου και εγώ το προτιμώ.
krotkaya:
Ευχαριστώ κροτούλα,
και εσύ μου αρέσεις!
tatine:
Καλώς ήλθατε!
Το κόκκινο του ταιριάζει πιο πολύ απ'όλα. Όμορφο, πολύ!!
θα συμφωνήσω κι εγώ με την Κροτ!! Κι εγώ αυτή τη μέθοδο προσέγγισης ακολουθώ για οτι γράφεις...και είναι η καλύτερη πιστεύω! Κι εμένα μου άρεσε πολύ! Καλησπέρα!
πεζός λόγος?
η ποίηση χορεύει ολόγυρά σας, αγαπητέ...
Στεφυ
Το κόκκινο μου άρεσε και εμένα -
σε ευχαριστώ πολύ.
Γκουδάκι
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν έρχονται εδώ νέες, έξυπνες και όμορφες κυρίες!
(όπως η Κροτούλα, η Στέφυ , το Σκαρθάλι και εσύ)
σε ευχαριστώ.
ioeu
"αντικατοπτρισμοί"
κ. Ευθυμιάδη.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Χρόνια Πολλά και ο,τι επιθυμείς!!!
Να είσαι πάντα καλά!
Χρόνια πολλά!!! γεμάτα φώς! αγάπη, έμπνευση, δημιουργία και αφθονία σε όλα τα επίπεδα!άντε βρε κι ότι άλλο επιθυμείς!
Σήμερα ήταν; Γιατί είχα την εντύπωση ότι γιόρταζες άλλη μέρα; Τεσπα, από εδώ και πέρα θα το θυμάμαι γιατί γιόρταζε και το αδερφάκι μου. Χρόνια σου πολλά, γεμάτα υγεία, χαρά και όνειρα!! :))
ναι μοιάζει ποίηση...
αλλά διαβάζοντάς το αισθάνθηκα να πληγώνομαι και να πονάω. αίσθηση ασφυξίας και φυλακής...
goudaki,ppp336,stefy:
ευχαριστώ πολύ κορίτσια!
αλεξανδρα:
ευχαριστώ αλεξάνδρα,
υπάρχει και τό φτερούγισμα
όμως...
..ηταν η ψυχη του..πεταξε..τελειωσε..επεσε στο πατωμα χωρις πνοη πια..με τα ματια κλειστα..
συγγνωμη για το απαισιοδοξο αλλα εγω ετσι το ειδα..
μ αρεσε..
με το φεγγάρι αγκαλιά:
"What we call the beginning is often the end
And to make an end is to make a beginning.
The end iw where we start from.."
Little Gidding
T.S.Eliot
εικόνες, πολύ δυνατές, δε διαβάζω, βλέπω
lost
ευχαριστώ.
Post a Comment