4 Μαρτίου 2007

Θα είμαι εδώ

http://4quartets.wordpress.com/

Δέν θα σου πώ

Τόν κοίταζε.
Μέ τά μεγάλα καφετιά της μάτια.
Εκείνος ψέλλιζε, χαμήλωνε τό κεφάλι.
Έκατσε δίπλα του, στόν καναπέ.
Έπαιζε μέ τόν αναπτήρα στά δάκτυλά της.
Φορούσε ένα μακρύ ριχτό κολητό μαύρο φόρεμα.
Τού είπε - Δέν θά σού πώ.
Κατάλαβε.
'Εφυγε τό αίμα από τό σώμα του.
Ανέβηκε σάν ατμός στό δωμάτιο.
Σηκώθηκε.
Τόν πήρε από τό χέρι.
Μέ τό μακρύ της μαύρο φόρεμα.
Τά λευκά της πόδια περπατούσαν
πήγαιναν
Τούς κοίταζε καί ήταν μαζί της μπροστά
πήγαιναν
Ανάμεσα σε δενδροστοιχίες
Στόν διάδρομο γιά τό ανατολικό δωμάτιο
Στό κρεββάτι
Μέ τα γαλάζια σκεπάσματα
Καί τό μπλέ τής νύχτας
Μέ τίς πιό πολλές σκιερές φωτιές
Που είχε δεί ποτέ
Ποτέ
Πόσο κοντά είναι αυτό τό ποτέ!

το παράθυρο

Τή μιά τό έκανε κλειστό σέ κόκκινες πλακάτες αποχρώσεις.
Τήν άλλη μέ στυλό σέ ένα φύλλο τετραδίου.
Μισάνοιχτο.Τό παράθυρο πού κοίταζαν.Είχε ένα δέντρο απέξω.
Καί κουρτίνες πού τόν δυσκόλεψαν.Στήν απόδωση τών πτυχώσεων.
Στό τέλος τό βρήκε.
Ήταν τό παράθυρο από εκεί όπου.
Ξύλινο πολυκαιρισμένο μέ γαλλικά εξώφυλλα.
Από εκεί γλύστραγε τό φώς.
Μετά τό σκίτσο έβαλε τά χρώματα.
Κόκκινο,πορτοκαλί,πράσινο ,μώβ καί καφέ
καί λαδί και κίτρινο από εκεί καί αλλού.
Τό ένα πάνω , τό άλλο δίπλα , στό πλάι καί ξανά.
Τό παράθυρό του.
Από εκεί όπου.

Δύο - τρία πράγματα που ξέρω γιά μένα

Από τις αγαπημένες μου ταινίες (σημειολογικά) είναι το

" Δύο τρία πράγματα που ξέρω γι' αυτήν" του Ζαν Λυκ Γκοντάρ.

Μου άρεσε πολύ ο τίτλος, το θέμα, η ουσία.

Αυτά που ξέρεις και αυτά που πρέπει να ξέρεις δεν είναι παραπάνω.

Δεν είναι καν τόσα.

Ανταποκρινόμενος λοιπόν στην πρόσκληση έχω να πω για μένα:

• Είμαι πολύ εγωιστής και μονήρης. Δεν είμαι κοινωνικός. Όταν οι περισσότεροι ονειρεύονται σπίτι με κόσμο και μεγάλα τραπέζια, εγώ θα ήθελα ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο.
• Μου αρέσει το παιχνίδι. Δεν παίζω για πλάκα. Μ' ενδιαφέρει το παιχνίδι όταν υπάρχει ο κίνδυνος. Τότε με προκαλεί. Πάντα όταν μπορείς να το ελέγξεις με το μυαλό και τη διαίσθηση. Δεν μου αρέσουν καθόλου όσοι φυλάνε τον κώλο τους.
• Ό,τι κάνω δυσκολεύομαι πολύ να το εκθέσω (είναι η πρώτη φορά που το κάνω).
• Μου αρέσουν πολύ τα ζώα.
• Ερωτεύεσαι μια φορά στη ζωή σου.

Με τη σειρά μου προσκαλώ:

Sofogreg

Sigmataf

O kairos

Παράξενος

Η Πόρτα

Βυθιζόταν μέσα στό σώμα της
καί στό δικό του.
Τήν οδηγούσε, τόν πήγαινε.
Όλο τό δωμάτιο ένα κρεββάτι καί ένα παράθυρο.
Άκουγε τούς παφλασμούς.
Κυμάτιζαν.
"Ανέπνεε τό άρωμα από τό αίμα της".
Τού είπε:
"'Ολη τήν ώρα έβλεπα μιά πόρτα".
...............................................................
"Μιά μεγάλη σιδερένια πράσινη πόρτα".

Το δωμάτιο

Έσκυβε. Κάτω από το φως.

Το ανύπαρκτο.

Χτυπούσε στα αντικείμενα, στις γωνίες.

Υπήρχε μιά ζώνη με θαμπό αντιφέγγισμα πάνω από τους ώμους του,

το απέφευγε.

Με τις παλάμες του ψαχούλευε το κενό ολόγυρα και χαμηλά.

Είχε τα βλέφαρα κλειστά - ανάμεσά τους ή καί όχι , πέρναγαν κάποιες ακτίνες.

Ήταν διαρκώς λυγισμένος, έκαιγαν τα γόνατά του.

Άκουσε ένα φτερούγισμα.

Έστρεψε το πρόσωπο χωρίς να ανοίξει τα μάτια.

Χαμογέλασε.

Αυτό ήταν σκέφτηκε, πέταξε.

Έκατσε στο γυμνό πάτωμα.

MΩΒ ΘΑΛΑΣΣΑ

Άπλωσε τη χαρά πάνω στα δίχτυα
πλεγμένα με τα μαλλιά της ,
βυθίστηκε στις Κυκλάδες ακουμπώντας
όλη την ελαφράδα του κορμιού της
αντήλιο για τις παρθενογόνες μέδουσες
και τα κοχύλια
τα στρείδια αγκαλιά με τα μαργαριτάρια.
Ένοιωσε κυμματιστά ατελείωτα να κατακλύζεται ,
να γεμίζει , να βυθίζεται
γυρεύοντας να ανασάνει.
Κύμματα με αέναες καμπύλες ,
πράσινα και βαθυγάλαζα
και τα μάτια εκστατικά στην κορυφή τους ,
αναμένοντας ότι επόθησαν.
Φευγαλέες στιγμές μέσα σε πορτοκαλί ,
το όνομά σου απροσδιόριστο πραγματικά.
Απόγευμα
σαν να γέμισε μιά φωτογραφία
από το σπίτι της γιαγιάς ,
γλυκό κεράσι για όλους τράταρε.